Prawo pracownika do urlopu

happy young business  man work in modern office on computer

Prawo pracownika do skorzystania z urlopu wypoczynkowego nie wynika jedynie z przepisów Kodeksu Pracy, ale również z Konstytucji, która mówi, że każdy pracownik ma prawo do corocznych płatnych urlopów oraz dni wolnych od pracy ustalonych w ustawie. Płatna przerwa w pracy ma na celu zregenerowanie sił psychofizycznych pracownika.

Długość przysługującego urlopu uzależniona jest od stażu pracy oraz wykształcenia pracownika. Urlop wypoczynkowy jest również bezwzględnie obowiązujący, co znaczy, że pracownik nie może odmówić skorzystania z niego w ciągu danego roku kalendarzowego. Dodatkowo w myśl przepisów dotyczących zasad wykorzystywania dni wolnych, pracownik jest obowiązany do jednorazowego wykorzystania minimum 14-dniowego, nieprzerwanego urlopu wypoczynkowego. Pozostałe dni wolne, które mu przysługują może rozdysponować dowolnie w ciągu całego roku, oczywiście w porozumieniu z pracodawcą.

Każdy urlop wypoczynkowy jest płatny. Oznacza to, że wszystkie te dni pracownikowi wypłacane jest wynagrodzenie w pełnym wymiarze.

Prawo do urlopu pracowniczego pracownik uzyskuje już po pierwszym miesiącu pracy w wymiarze 1/12 pełnego rocznego urlopu, który mu przysługuje. Kolejne dni wolne pracownik nabywa w każdym kolejnym roku kalendarzowym.

Wymiar urlopu pracowniczego naliczany jest od stażu pracy. Pracownikowi, który przepracował mniej niż 10 lat przysługuje prawo do 20 dni urlopu wypoczynkowego, natomiast pracownikowi ze stażem dłuższym niż 10 lat wymiar ten wynosi 26 dni. Niemniej do okresu zatrudnienia wliczane są lata nauki oraz okres zatrudnienia u poprzedniego pracodawcy. Odnośnie wykształcenia sprawa wygląda następująco:

  • Za wykształcenie zasadnicze lub inne równorzędne szkole zawodowej – do stażu pracy doliczane są lata nauki w szkole, nie więcej jednak niż 3.
  • Za wykształcenie średnie zawodowe maksymalnie można doliczyć 5 lat stażu;
  • Za wykształcenie średnie ogólnokształcące przysługuje przelicznik 4 lat stażu pracy;
  • Przy wykształceniu policealnym jest to okres 6 lat;
  • W przypadku wykształcenia wyższego do stażu pracy dolicza się 8 lat.

W momencie, gdy pracownik jednocześnie uczył się i pracował, to do okresu zatrudnienia wlicza się albo okres nauki albo okres zatrudnienia. Zawsze wykorzystuje się wariant korzystniejszy dla pracownika.

Pracodawca jest zobowiązany do udzielenia pracownikowi urlopu wypoczynkowego na jego wniosek. Aczkolwiek w zależności od charakteru i trybu pracy, pracodawca może odmówić świadczenia urlopowego w danym momencie roku kalendarzowego. Jednak w całym roku musi on umożliwić pracownikowi skorzystanie z pełnego wymiaru urlopu, w tym z obowiązkowej przerwy w pracy wynoszącej minimum 14 dni kalendarzowych.

W momencie rozwiązania umowy o pracę lub jej wygaśnięcia, pracownikowi za zaległy urlop przysługuje ekwiwalent. Jest to świadczenie pieniężne, które wypłaca pracodawca pracownikowi, chyba że w drodze porozumienia ustalą, iż pozostała część niewykorzystanego urlopu przejdzie razem z pracownikiem do kolejnego pracodawcy.

Może zaistnieć również sytuacja, gdy mimo rozpisanego planu urlopowego w firmie, pracodawca odwoła pracownikowi urlop. Taki przypadek może mieć miejsce tylko w wyjątkowych sytuacjach, gdy obecność pracownika na jego stanowisku wynika z nagłych i nieprzewidzianych okoliczności. Jeżeli jednak pracownik poniósł jakieś koszta związane już z zaplanowanym urlopem, np. wpłacił zaliczkę za wycieczkę, wówczas pracodawca zobowiązany jest do zwrotu poniesionych przez niego kosztów.

Komentarze

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany.