Pierwszym krokiem do znalezienia pracownika jest zamieszczenie ogłoszenia w prasie lub internecie. Powinno się jasno sprecyzować wymagania, rodzaj proponowanego stanowisko pracy i zakres przyszłych obowiązków. Można także jednocześnie rozpowiedzieć, że szuka się pracownika i wybrać tego, który posiada najlepsze referencje i był wcześniej sprawdzony przez kogoś znajomego.
Po przejrzeniu cv i listów motywacyjnych należy przejść do rozpoczęcia rozmów kwalifikacyjnych. W większości przypadków nie kończy się na jednej rozmowie. W ich trakcie powinno się wspólnie z kandydatem przeanalizować dane zawarte w cv i zadawać otwarte pytania (np. jakie jest pan/pani największy zawodowy sukces czy jak widzi pan/pani swoją przyszłość zawodową?). Na drugą rozmowę zapraszane są już tylko osoby godne zainteresowania. W tym czasie sprawdza się ich kompetencje i umiejętności. Podczas trzeciego spotkania omawia się warunki zatrudnienia. Warto wówczas sprawdzić referencje danego kandydata.
– Umowę o pracę na czas nieokreślony (umowa bezterminowa; najbardziej korzystna dla pracownika; w razie wypowiedzenia należy podać na piśmie jego przyczynę oraz uzasadnić tę decyzję)
– Umowę o pracę na czas określony (ma określony czas trwania; może być rozwiązana za porozumieniem stron w każdym czasie; jej wypowiedzenie jest możliwe tylko wtedy, kiedy została ona zawarta na czas powyżej sześciu miesięcy, a obie strony tej umowy zastrzegły w niej dopuszczalność dwutygodniowego wypowiedzenia)
– Umowę o pracę na czas wykonywania określonej pracy (termin jej zakończenia nie jest możliwy do określenia, w przeciwieństwie do zakresu zadań; wypowiedzenie tej umowy może nastąpić tylko za sprawą porozumienia stron bądź upadłości, likwidacji firmy pracodawcy)
– Umowę na czas zastępstwa (jej wypowiedzenie trwa trzy dni; zawierana na okres czyjejś usprawiedliwionej nieobecności)
– Umowę o pracę na okres próbny (jej maksymalny okres wynosi 3 miesiące; może poprzedzać umowę o pracę; wypowiedzenia możliwe jest w ciągu 3 dni roboczych podczas dwutygodniowego okresu próbnego; tydzień podczas okresu próbnego wynoszącego dłużej niż dwa tygodnie; dwa tygodnie podczas trzymiesięcznego okresu próbnego)
Umowa o pracę nawiązuje stosunek pracy. Powinna być ona zawarta w formie pisemnej. Musi zawierać: datę zawarcia umowy; określenie rodzaju umowy, jej stron, rodzaju, miejsca i czasu pracy, wynagrodzenia. W ciągu 7 dni od zawarcia umowy pracodawca musi powiadomić swojego nowego pracownika o normach czasu pracy, częstotliwości wypłacania pensji, ilości dni przysługującego urlopu, objętym go układzie zbiorowym, długości obowiązującego go okresu wypowiedzenia. Aby dopełnić formalności z zatrudnieniem nowego pracownika musi on poddać się badaniom lekarskim i szkoleniu BHP (jeszcze przed przystąpieniem do pracy); zapoznać się z ewentualnym zagrożeniem na danym stanowisku pracy i potwierdzić to podpisem; zaznajomić się z zakresem swoich obowiązków; złożyć oświadczenia dotyczące ubezpieczeń grupowych, o zamiarze korzystania z uprawnień rodzicielskich, o zapoznaniu się z regulaminem czy o zapoznaniu się z informacją o równym traktowaniu. Nowego pracownika należy zarejestrować w Zakładzie Ubezpieczeń Społecznych i zgłosić jego zatrudnienie w Urzędzie Pracy.
– Umowa zlecenie (najczęściej przedmiotem tego rodzaju umowy jest usługa; cechuje się swobodą w zakresie rozwiązania umowy, wynagrodzenia czy czasu pracy, a także dwudziestoprocentowymi kosztami uzyskania przychodu)
– Umowa o dzieło (umowa rezultatu pracy-wykonanego dzieła; nie są od niej odprowadzane składki ZUS; naliczany jest od tej umowy koszt uzyskania minimum dwudziestoprocentowego przychodu bez względu na wydatki, które poniósł zatrudniony)
– Samozatrudnienie – pracownik ma wydzielone konkretne zadania (te najprostsze lub najtrudniejsze, specjalistyczne), pracuje on na własny rachunek i ponosi pełną odpowiedzialność za swoją pracę
– Wprowadzenie dzielonego etatu – zatrudnienie większej ilości osób na jednym stanowisku pracy. Najczęściej stosowane u firm mających kłopoty finansowe.
– Zadaniowy czas pracy – brak sztywnych godzin pracy; pracownik ma możliwość samodzielnego rozkładu zadań i czasu pracy. Pozwala efektywniej wykorzystywać czas danego pracownika.
– Telepraca – pracownik sam organizuje sobie czas pracy; wykonywana jest tam, gdzie możliwy jest stały kontakt z pracodawcą za pomocą komunikacji elektronicznej; stanowi ona możliwość ograniczenia kosztów danego stanowiska pracy oraz daje możliwość utrzymania wartościowych pracowników
– Nieodpłatne wypożyczanie pracowników – w ramach współpracy, porozumienia między danymi przedsiębiorstwami. Firmy zawierają umowę między sobą, lecz nie zmienia to sytuacji pracownika.
Powyższe formy zatrudnienia pozwalają uniknąć zwolnień pracowników, dostosować ich liczbę i czas pracy do aktualnych potrzeb firmy, chronią przedsiębiorstwo przed zmniejszeniem jego zysków oraz obniżają stopę bezrobocia. Elastyczne formy zatrudnienia skierowane są głównie do osób, które nie mogą pracować w jednym miejscu lub w pełnym wymiarze godzin (np. do matek wychowujących małe dzieci).
Komentarze